Hallo,

Op maandag 20 februari kon het grote avontuur eindelijk beginnen. Na een jaar vol voorbereidingen konden we vertrekken richting Bamako, Mali. Gepakt en gezakt met maar liefst 8 koffers kwamen we samen in Brussel Zuid. Hier hadden we de trein om 12u10. Omdat we toch wel benieuwd waren naar het totaalgewicht hebben we even alle koffers gewogen. Het verdict: 7x23 kg en 1x32 kg = 193 kg (exclusief handbagage). Gelukkig hadden we in Brussel nog veel hulp met dragen van de koffers (bedankt papa's en vriendjes).

Als snel stonden we er alleen voor. Met een klein hartje stapte we de TGV op richting Charles de Gaulle (Parijs). Eenmaal aangekomen zijn we onmiddellijk op zoek gegaan naar karretjes. Gelukkig is het verzamelen van de koffers goed gegaan en konden we ons zonder veel problemen naar de terminal begeven. Hier hebben we nog de 2 koffers met medisch materiaal laten inwikkelen. Als snel bleek dat we in tijdnood zaten en hebben we ons erg moeten haasten. Nadat we alle koffers hadden afgegeven, hebben we een sprintje ingezet. Aangezien de gate niet zo goed aangegeven stond verloren we nog meer tijd. Juist op het nippertje stapten we het vliegtuig op. Moe van het lopen en heel bezweet ploffen we in onze stoel neer. Door onvoorziene omstandigheden kunnen we pas om 17u45 opstijgen (in plaats van 16u10). Gelukkig was er aan boord voldoende entertainment (films, series, muziek, ...) en ging de tijd vrij snel om. Omstreeks 23uur zijn we geland in Bamako, de hoofdstad van Mali. Door ons goed teamwork konden we onze koffers vlotjes verzamelen. Met 2 karretjes reden we de warmte (26 graden) tegemoet en zagen we een bordje met onze namen. Boubacar van ToungaTours stond ons op te wachten. Er was slechts een stationwagen voorzien voor 3 meisjes met 8 koffers. Een hele opgave om alles in de auto te krijgen. Het resultaat: een volgeladen koffer, een volgestapelde achterbank met nog 1 plaatsje over voor Ilse en Ruth en een zeer krappe passagierszetel voor Sara die nog 2 rugzakken op haar schoot kreeg. We maakten onmiddellijk kennis met the african way of life and riding. =)

Eenmaal aangekomen in de bed and breakfast brachten we het thuisfront nog even op de hoogte en gingen we slapen. Ons kaarsje was uit!

Na een korte nacht maakten we ons klaar voor onze eerste dag in Bamako. We begonnen de dag met een lekker ontbijt (stokbrood, confituur, fruit, biessap, ...) en genoten van de omgeving. Omdat onze euro's hier niet bruikbaar zijn, hebben we bijna al ons geld omgewisseld in CFA's. We leken wel multimiljonairs (650 CFA = 1 euro). Nadien hebben we eentaxi genomen naar het centrum. Ons visum moest gelukkig niet meer verlengd worden (geldig voor 3 maanden) en het aanschaffen van een malitelkaart ging erg vlot (zie beneden). Na een tijdje begon ons maagje toch wel te knorren en zijn we op zoek gegaan naar iets om te eten. Na enkele tips van Ann gingen we op zoek naar de Sleeping Camel. Hier hebben we lekkere spaghetti gegeten en daarna waren we klaar voor een verfrissende duik in hotel L'amitié. Aangezien we de weg niet echt wisten, vroegen we om hulp en hadden we al snel een persoonlijke gids. Deze bleek jammer genoeg niet zo gemakkelijk weg te gaan dan hij gekomen was. Na het zwemmen en relaxen hadden we behoefte aan contact met het thuisfront. Gelukkig werkt skype hier vrij goed.

's Avonds trokken we er opnieuw op uit om een lekker hapje te gaan eten en hebben we alle 3 een lekkere pizza op. We hebben besloten om hier morgenvroeg te gaan ontbijten. We hebben onze laten overhalen door de uitgebreide keuze in de toonbank.

Bamako heeft ons zeker verrast in geuren en kleuren. Wat ons vooral opviel was:

• Het zeer drukke verkeer: auto's, brommers, voetgangers, fietsen, karren met ezels, camions, ... die allemaal door elkaar rijden en zich niks aantrekken van verkeersregels (door het rood rijden, voorrang nemen waar ze geen voorrang hebben, ...). Je hoort er ook constant getoeter. Dit is bedoeld als waarschuwing voor degene die voor je rijdt. Helaas is dit niet altijd succesvol. Een auto die stopte om ons over te laten, werd langs achter aangereden waarna de 2 gewoon verder reden. Door het drukke verkeer blijkt oversteken haast onmogelijk en levensgevaarlijk.
• Het straatbeeld in Bamako: mensen die je aanklampen om dingen te kopen, het vele vuilnis langs de weg, alles wat je maar wenst is hier te koop (matrassen, banden, fietsen, kippen, hout, tenten, fruit, handtassen, ...), ...
• De vele verbaasde blikken van de Malinezen.
• Er waren heel veel mensen met een mondmasker. Dit vonden we in het begin een beetje vreemd maar al snel begrepen we waarom: de vele uitlaatgassen en de daarbij horende smog

Omdat het alweer een lange dag is geweest, gaan we nu moe en voldaan in ons bedje liggen.

Jullie kunnen ons altijd bereiken op ons malinees nummer.

Sara: 00223 66 66 93 68

Ilse: 00223 66 66 72 88

Ruth: 00223 66 66 72 90

Foto's:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/ReisAankomstDag1Bamako?authuser=0&feat=directlink

Warme groetjes uit Bamako.

Ilse, Ruth en Sara