2weken werd 1week, werd 1dag

Hallo allemaal,

Vroeger als verwacht zitten we nu in Bamako.Door de onrustige toestanden zijn we vandaag in Koutienso moeten vertrekken. Dit met veel spijt in het hart. En een abrupt afscheid...

Woensdagnacht is onze vlucht, we landen donderdagmiddag in Zaventem.

Een uitgebreider verhaal van de laatste dagen volgt morgen.

tot morgen! Kanbé sini!

Ahja, we hebben er nog snel wat foto's opgezet!

link naar de foto's

Week 3:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/Week3WkdSegou?authuser=0&feat=directlink

Week 4:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/Week4?authuser=0&feat=directlink

Week 5,6,7:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/Blog6Week567?authuser=0&feat=directlink

Groetjes, Ruth Sara en Ilse!

week 5 & 6

Hallo allemaal!

Het weekend van 17 en 18 maart hebben we doorgebracht in Teriya Bugu. Voor het eerst sinds lange tijd werden we nog eens met de auto vervoerd. Het was een lange rit doorheen de brousse en het leek alsof we in een kermisattractie zaten, door de vele hobbels en gaten in de weg werden we voortdurend van links naar rechts geslingerd. Aangezien we de enige gasten waren hadden we het zwembad voor ons alleen. Dit deed wel deugd want de echte warmte is reeds begonnen.

Teriya Bugu is gelegen aan de Bani en hierdoor konden we ’s avonds genieten van een mooie zonsondergang. Ook de mooie natuur bracht ons tot rust. Na een weekend heerlijk relaxen waren we klaar voor een nieuwe werkweek in Koutienso. Zoals elke week houden we ons overdag bezig met babybadjes, prenatale consultaties, gewone consultaties, bevallingen, vaccinaties, ... Vrijdag sloeg jammer genoeg het noodlot toe:

• 's Nachts werden we wakker gemaakt voor een kraamvrouw die er slecht aan toe was: ze had al de hele tijd een hoge bloeddruk (23/10 cmHg) en op een bepaald moment reageerde ze niet meer. Waar wij bang voor waren gebeurde: ze begon te stuipen (tot 2 maal toe). De ambulance uit Bla werd gebeld en een half uur later werd mevrouw opgehaald. Wij bleven verslagen achter. Gelukkig hoorde we de dag erna dat mevrouw het goed deed en dat ze zelfs al borstvoeding had gegeven.
• Na een lange en beladen nacht werden we geroepen voor een volgende bevalling. Jammer genoeg ging het om een zwangerschapsduur van slechts 24 weken. We wisten onmiddellijk wat we konden verwachten. In België bedraagt de grens voor reanimatie 24 weken en dan hebben ze nog een hele weg te gaan. Door het tekort aan middelen hebben deze kindjes hier geen kansen. We maakten ons dus klaar voor onze 1^ste Malinese doodgeboorte. Toen de baby geboren was, hebben we het met alle respect behandeld. Het was een jongetje, met alles erop en eraan, 10 vingertjes en 10 teentjes. Het woog 1220 gram en zijn lengte bedroeg 37 cm. Hier werden we toch wel even stil van.
• Veel tijd om te bekomen hadden we niet, onze hulp werd gevraagd bij een zwaar ondervoed kindje. Het was 11 dagen oud en maar liefst 660 gram afgevallen. Sinds vrijdag (23/03) is zij ook een beetje ons kindje. We staan elke 3 uur klaar om haar eten te geven en ons harde werken loont: ze komt elke dag een beetje bij. We hebben haar zelfs een koosnaampje gegeven: ‘Boeleke'!
• Het volgende slechte nieuws van de dag: ‘Staatsgreep in Mali!'
• Het leger heeft de macht overgenomen omdat ze meer middelen willen in hun strijd in het noorden. Gelukkig merken wij hier in Koutienso er niks van. Hopelijk waait dit snel over.

Na een lange vermoeiende dag kropen we met gemengde gevoelens ons bed in. De gebeurtenissen van de voorbije 24 uur staan voor altijd in ons geheugen gegrift.

Om de week toch met een positieve noot af te sluiten: ‘We hebben allemaal onze 40ste bevalling gedaan, joepie!’

Omwille van de onrust in Mali blijven we dit weekend in het klooster. We vullen onze dagen met uitgebreid ontbijten, de was doen, code 37 kijken, een beetje voor school werken, kindjes wassen bij Josephine, thee drinken bij de plaatselijke bevolking, … Alleen een frisse duik ontbrak, de warmte begint echt wel door te wegen.

Op maandag (26/3) was het de 65ste verjaardag van zuster Suzy, nu hebben we ook eens meegemaakt hoe ze dat hier vieren. We werden getrakteerd op frietjes, pudding en zelfgemaakte cake. Dat smaakt!

Aangezien Kathelijne vrijdagmorgen(30/03) richting Bamako vertrokken is, hebben we besloten om haar laatste avond in het klooster toch aangenaam te maken. Donderdag namiddag maakten we zelf beignets en pudding. Dit aten we met veel smaak op. We dronken ook voor het eerst sinds een paar weken terug cola!

De rest van de week was vrij rustig, de bevallingen laten een beetje zich wachten. Misschien stilte voor de storm? We hopen alvast nog veel ervaringen op te kunnen doen.

We hebben ook al een deel van ons sponsergeld goed kunnen spenderen. Zuster Suzy heeft 20 x 12 dozen melkpoeder gekocht. Dit wordt gebruikt voor weeskindjes te voeden. We hebben aan haar voorgesteld dit te betalen. Dit alles heeft 650 000CFA gekost (650CFA = 1euro, rekensommetje is snel gemaakt)!

Onze zaterdag zullen we spenderen in San. Zuster Suzy neemt ons mee met de auto. Dan kunnen we toch even uitblazen. Het is nodig! :-)

Veel heel warme groetjes uit Mali!

Ilse, Ruth en Sara!

Update

Ons plan om deze reisblog wekelijks of tweewekelijks aan te vullen met een verhaal en foto's wordt doorkruist door het feit dat we geen internettoegang hebben gehad en sinds donderdag 22 maart ook door de politieke toestand in Mali.

We willen jullie laten weten dat in Koutienso alles rustig is en dat we veel consultaties en bevallingen kunnen doen.

Mensen die ons een sms'je willen sturen, kunnen dit op de volgende Malinese nummers:

Sara: 00223 66 66 93 68

Ilse: 00223 66 66 72 88

Ruth: 00223 66 66 72 90

Tot binnenkort!

Week 3 & 4

Hallo allemaal!

Deze week (week 3) was redelijk rustig. We hebben maar enkele bevallingen kunnen doen en hebben voor de rest andere consultaties mee gevolgd. Hier hebben we toch wel even onze ogen open getrokken. Vooral de consultaties bij de 'tandarts' zullen ons zeker bij blijven. We mogen van geluk spreken met de gezondheidszorg in België.

In onze vrije tijd zijn we Josephine gaan helpen met het wassen van de kindjes. Het was wel grappig om te zien dat alle kindjes zich spontaan begonnen uit te kleden toen de badjes werden klaargezet. We werden onmiddellijk ingeschakeld en zowel de kinderen als wij hebben er erg van genoten.

De warmte heeft ons wel parten gespeeld, de laatste nacht besloten Ilse en Ruth om buiten te slapen. Dit heeft hen erg veel deugd gedaan. Zeker voor herhaling vatbaar.

Dit weekend hebben we opnieuw doorgebracht in Ségou. Deze keer zijn we echter op vrijdag al vertrokken. De busrit is goed meegevallen, we werden zelfs vergezeld door een schaap!

Zaterdagvoormiddag werden we door enkele Touaregs uitgenodigd om thee te komen drinken. Het is hier de gewoonte dat men van eenzelfde pakje thee drie keer drinkt.

• «Amert comme la morte» of «Fort comme l'homme»: deze proeft erg bitter. Hij zou goed helpen tegen hoofdpijn.
• «Douce comme la vie»: voor deze thee gebruikt men dezelfde kruiden, maar met nieuw water. Er wordt ook meer suiker toegevoegd. Hierdoor smaakt deze minder bitter. Deze thee zou goed zijn voor het geheugen.
• «Sucré comme l'amour»: deze viel bij ons het meest in de smaak omwille van zijn zoete smaak. Hij zou goed zijn tegen vermoeidheid.

Tijdens het thee drinken, werden we geëntertaind met muziek, zang en dans!

Door dit bezoekje hebben we weer een nieuwe kant van Mali leren kennen!

In de namiddag hebben we een boottocht gemaakt met de Pinas naar het pottenbakkersdorpje, Kalabugu. Hier kregen we een rondleiding van Moulay, onze gids. We maakten kennis met de plaatselijke manier van pottenbakken. Zoals altijd waren het de vrouwen die aan het werk waren. Wanneer we aan onze gids vroegen waarom we geen enkele man aan het werk zagen, antwoordde hij ons: 'Het is nu niet de moment voor de mannen om te werken'.

Als de potten gebakken zijn, worden ze op elkaar gestapeld en toegedekt met takken en stro. Daarna wordt dit alles in brand gestoken. Zo krijgen ze hun originele kleur.

Op de terugweg naar Ségou hebben we van op het dak van de boot genoten van het uitzicht en de zonsondergang.

In week 4 merken we een enorme ommezwaai in de verloskamer. Er zijn veel meer bevallingen dan afgelopen weken. Maandag en woensdag zijn er zelfs 2 vrouwen gelijktijdig bevallen. Maandag beviel een vrouw op de verlostafel en de andere op een houten plank, in de kamer langs de verloskamer. Op woensdag beviel de tweede vrouw zelfs op de grond. Door een goede samenwerking van ons drieën is alles tot een goed einde gekomen!

Wist je dat:

• Het hier in Mali ook kan regenen? Tegen onze verwachtingen in hebben we het hier zelfs even koud gehad.
• Niet begroeten hier erg onbeleefd is en dat mensen je daar zelfs op aan spreken?
• Wij het hier opnemen voor de dieren: de hond stiekem brood geven, een gekko die vastzit in het hek helpen, ...
• We er zelfs een klein broertje bij hebben, Pascal (een weeskindje die hier met zijn oma verblijft).
• Je na de douche terug nat bent? Niet van het water, maar van het zweet.
• Je hier elke dag de kleine dingen die we thuis hebben meer en meer leert waarderen.
• De zwangere vrouwen hier erg moedig zijn. Ze staan er helemaal alleen voor en toch hoor je hen niet klagen. Hier kunnen we alleen maar veel respect voor hebben.
• De ‘frigo' momenteel op 23°C staat en de ‘diepvries' op 4°C?
• De meeste geconsumeerde voedingsmiddelen hier zijn: water, la vache qui rit, brood (soms uitgedroogd en soms ook wel eens nat) en tomaten.
• Iedereen zijn eigen plaatsje heeft waar zij het beste bereik heeft.
• 'Ons frans er elke dach op voorruit gaadt en dat ons nederlands hier erch onder leid'. J
• We op woensdag in het Nederlands moeten bidden en dat we dan altijd even moeten nadenken over hoe het gebedje ook alweer ging.
• Onze kok, Djibril, al eens graag een grapje met ons uithaalt. Er komt bijna altijd water bij te pas. Verkoeling tegen de hitte.
• Het op 8 maart de internationale dag voor de vrouw en kinderen was?
• Een bushalte hier bestaat uit gewoon een bankje dat de plaatselijke bevolking komt brengen als ze je zien staan?
• We hier zelfs een keer een haaknaald gebruikt hebben om vliezen te breken? Dit omdat er door de vele bevallingen een tekort aan steriel materiaal was.
• Een cordon bleu hier een stuk vlees is met een la vache qui rit kaasje op?
• We op de terugreis van Ségou een discussie zijn aangegaan met mannen over: vrouwenrechten, besnijdenis, trouwen, kinderen krijgen, polygamie... Dit gaf ons een heel andere kijk op de Malinese cultuur.
• We al 1/2 van ons avontuur achter de rug hebben en dat we het hier nog erg naar onze zin hebben?
• De aankomst van ooievaars hier, wijst dat het regenseizoen gaat beginnen?

Kanbé!

Groetjes vanuit het warme Mali! J

Ruth, Sara & Ilse!

Onze eerste week in Koutienso!

Ani cé (Goeiedag!)

We zijn de eerste stageweek goed begonnen. Ilse volgde een vrouw in arbeid. We hadden alle drie het vermoeden dat het wel eens een tweeling zou kunnen zijn, de buik was immers groter dan we hier normaal verwachten. Wanneer de vrouw begon te persen, kwam er in plaats van een hoofd een stuit, en daarmee had Ilse haar eerste stuitbevalling gedaan. Ons vroedvrouweninstinct klopte, er volgde nog eentje! En zo had ook Ruth haar eerste Afrikaanse bevalling! Mama en de twee baby's stellen het goed.

Na een bevalling spelen we soms voor sinterklaas, we delen mutsjes en kleedjes uit. Deze week hebben we ook ons medisch materiaal gedeponeerd op de farmacie (paracetamol, zwangerschapsvitaminen, verdovingsspray, ...). Dankzij sponsors hebben we dit allemaal kunnen meenemen. Hiervoor waren de mensen erg dankbaar.

Deze week deden we onze eerste nachtshiften, de ene al wat vruchtbaarder dan de andere. Tijdens de nachten slapen we langs de verloskamer. We hebben hier veel gezelschap, buiten het gehuil van de baby's horen we ook de gekko's onder de kast en de andere dieren (ezels, hanen, kippen, geiten....) buiten.

Iedere dinsdag worden er prenatale consultaties in het dispensarium gehouden. Vele vrouwen uit de nabijgelegen dorpen laten hier hun zwangerschap opvolgen. We werden onmiddellijk ingeschakeld en konden onze basic vroedvrouwentechnieken oefenen. We deden volgende onderzoeken: luisteren naar de harttonen met een hoorn van pinard, de fundushoogte meten, vragen naar kindsbewegingen, handgrepen voor de ligging van het kindje, bloeddruk en gewicht.

En terwijl leerden we een paar woordjes Bambara:

• Lamaga: zijn er kindsbewegingen?
• Woeli: sta op
• I da: ga liggen
• A'kajn: zeer goed
• ...

Vrijdag is Ruth met de matrone meegegaan op de brommer naar een plaatselijk dorpje. Daar hebben ze samen consultaties gedaan bij zwangere vrouwen. Ze zaten onder een afdakje en kregen voortdurend gezelschap van geiten, ezels en kippen. Er kwamen vaak kindjes aan Ruth's arm aaien. Ze konden hun ogen niet geloven. Het woord Toebaboe is vaak gevallen! Het was een hele belevenis. Zeker voor herhaling vatbaar!

Na de eerste volledige stageweek, kunnen ze eindelijk Ilse haar naam half uitspreken. De komende 7 weken wordt zij aangesproken als 'iels'. Sara en Ruth zijn duidelijk makkelijker om uit spreken. De matrones roepen meestal gewoon Sara of Ruth en hopen dat er iemand opstaat 's nachts.

Het leven zoals het is, het klooster:

• Om half 7 worden we gewekt door biddende zusters, balkende ezels, kraaiende hanen, 'tokkende hagedissen'...
• 7 uur ontbijt
• Om 8 uur start onze werkdag in het dispensarium
• 13 uur: gebedje en middageten, zeer lekker ;) en de daarbij horende berg afwas!
• Daarna een dutje doen ofwel een bevallinkje doen tussendoor, ofwel stiekem lekkere pudding proberen te maken, maar dan toch betrapt worden!
• Daarna doen wij handmatig de was (1x per week)
• Voor een douche, halen we water uit de put. Dit is namelijk aangenamer dan het water uit de kraan.
• Om 19 uur: gebedje en maaltijd. Na elke maaltijd horen we soms een muisje piepen. Dit is het 'huisdiertje' van het klooster. Haar naam is Sofie!
• Als we tussendoor eens naar de toiletten moeten, moeten we eerst op zoek gaan naar een lichtbron(koplamp), onze emmer vullen, uitzoeken wie er reeds aanwezig is op toilet (hagedissen, muggen, spinnen, kakkerlakken...) en na de boodschap doorspoelen.
• 's avonds samen met Kathelijne een babbeltje doen of filmpje kijken.

De busrit naar Ségou: na een uur wachten, kwam er eindelijk een bus opdagen. Toen we opstapte, zagen we dat het vervoermiddel het woord 'bus' niet waardig was. Na 2uur hoorden we een enorme knal, waarna de chauffeur de controle over het voertuig verloor. We waren erg geschrokken, maar gelukkig kwam de bus enkele meters verder tot stilstand. De mannen deden hun uiterste best om de band te vervangen.

Eenmaal aangekomen in Ségou, weliswaar 2uur later dan verwacht, hebben we lekker gegeten, gezwommen. 's Avonds genoten we van de zonsondergang aan de Niger.

Het goede nieuws is dat we alle drie geslaagd zijn op het vorig blok! J

Totaal van de bevallingen:

Sara: 34 (in Mali: 2)

Ruth: 27 (in Mali: 4)

Ilse: 30 (in Mali: 3)

Link naar de foto's:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/Week2?authuser=0&feat=directlink

Warme groetjes uit Mali!

Kanbé (tot ziens)

Sara, Ruth & Ilse

La vraie vie en Afrique

Donderdag 23 februari

Half 5: de wekker loopt af! We maakten ons klaar voor een lange busrit! De nachtwaker van Ann heeft 2 taxi's voor ons geregeld omwille van de bagage. Ruth offerde zich op om alleen in de taxi te gaan zitten en al snel splitsten onze wegen. De taxichauffeurs reden na 2 seconden al een andere kant op. Met een bang hartje hoopten we dat we toch samen aan de bushalte zouden aankomen.

Ruth: de taxichauffeur vroeg de weg aan mij, en ik wist helemaal niet waar we moesten zijn. Hij reed steegjes in waar precies nog nooit iemand geweest was. Er was een muur waar Coullibali opstond, hij dacht dat hij daar moest zijn, maar blijkbaar dus niet. Hij stapte uit en begon de bagage uit te laden. Daarna kwam een vrouw en ze zei 'wat? Coulliballi, neee. Er rijdt geen bus naar Koutienso vandaag.' De taxichaffeur geraakte aan de praat met een paar mannen, die hem waarschijnlijk de weg uitgelegd hebben... Bagage terug ingeladen en verder gereden, op zoek naar de bushalte.

Ook de taxichauffeur van Ilse en Sara wist de weg niet en heeft tot drie keer toe de weg moeten vragen. Op een gegeven moment wou hij omkeren maar dit lukte echter niet zo goed, want de versnellingspook wou niet in achteruit. Waarna hij uitgestapt is en de auto achteruit heeft geduwd. Veel tijd had hij niet om terug in te stappen, want de auto reed vanzelf terug vooruit.

Na deze avontuurlijk taxirit, kwamen we toch alledrie veilig aan!

Om 6uur stonden we klaar met onze bagage aan de bushalte. Waarna we al direct ten huwelijk gevraagd werden. Dit verzoek hebben we vriendelijk toch maar afgewezen. We werden opnieuw aan de Afrikaans mentaliteit blootgesteld, na een hele poos (1u40min) begonnen ze eindelijk met het inladen van de bagage. Tot onze grote verbazing, werden er eerst 2 brommers uiteen gedraaid, om dan als eerste ingeladen te worden. Daarna waren onze valiezen aan de beurt, die direct op het dak gestapeld werden. We konden het niet geloven dat de mensen zoveel bagage zomaar eigenhandig op het dak geladen gekregen. Gelukkig werden ze wel met een net vastgemaakt.

De busrit zelf is wel meegevallen, we hadden erger verwacht. We hebben van het uitzicht genoten. Alleen de muziek viel wat tegen, de buschauffeur zette deze dan nog eens lekker hard. Bij elke tussenstop stapte de lokale bevolking op om dingen te verkopen, bv. water, brood, fruit, frisdrank, cakejes, groene paprika-achtige dingen, groenten die op takken lijken, ...

Onderweg probeerde we de tijd te doden met een spelletje, maar eens we goed begonnen waren, zagen we de groene moskee voor het dispensarium al. We waren al aangekomen in Koutienso!

Ze begonnen onze koffers af te laden en daar stonden we in de middle of nowhere met aan elke vinger een koffer. We probeerden Kathelijne (studente Ergo) te bereiken, maar door het slechte bereik, viel dit wat tegen.

Gelukkig kwam er een man die met de fiets hulp ging halen. Al snel volgde er anderen met fiets, brommer, kruiwagen of gewoon te voet.

We hebben onze koffers op onze kamer gezet.

Na een hapje en een drankje kregen we een rondleiding van Kathelijne doorheen het dispensarium.

We zijn ook even langs Josephine geweest en het lokale schooltje. Josephine is een gepensioneerde vroedvrouw die weeskindjes opvangt. Het was een warm onthaal met vele knuffels, kusjes van de kindjes en daarbij horende frietjes en thee. Deze laatste smaakte, boven alle verwachtingen, redelijk goed.

Na een blik van de plaatselijke leerkracht kregen we elk een Malinese naam: Ruth is Salimata, Sara: Assita en Ilse: Fatoumata en de veelvoorkomende achternaam Coulibally.

Hierna hadden we ons eerste avondmaal bij de zusters, dit bestond uit brood, beleg, choco, confituur en pindakaas.

Daarna hebben we onze koffers uitgepakt en de kast op onze kamer volgestopt.

We hebben ons bed opgemaakt en nog even gedoucht. Ook hebben we het thuisfront op de hoogte gebracht. Dit is echter niet gemakkelijk omdat het bereik in Mali een eigen leven leidt. Na een lange vermoeiende dag kropen we voldaan ons bedje in. Morgen volgt de 1^ste dag in de Malinese verloskamer. Spannend!

Vrijdag 24 februari

Met een klein hartje zijn we opgestaan. Vandaag begint het echte werk. Na een rondleiding in het dispensarium namen we de verloskamer onder handen. Het was een heus karwei dat veel tijd in beslag nam. Het resultaat mocht er zijn, het rook er goed en het zag er proper uit. We kregen een goedkeurende blik van zuster Symphorose. Ondertussen kwamen de 1^ste 2 vrouwen binnen op de verloskamer. We werden er al direct ingegooid en de eerste onderzoeken volgden. Dit bracht onmiddellijk al enkele verrassingen met zich mee. Het was rustiger als we verwacht hadden, maar het tij keerde snel. De matrone riep ons voor een bevalling en al snel zagen we het hoofde verschijnen. Sara mocht de bevalling zelfstandig uitvoeren en met de hulp van Ilse en Ruth was onze eerste Afrikaanse bevalling een feit. Mama en baby stelden het goed. Dit was een mooie afsluiter van onze 1^ste werkdag.

Zaterdag 25 februari

Na het ontbijt hebben we een bus genomen richting Ségou. Hier moesten we gelukkig niet lang op wachten en na 2 uurtjes bereikten we onze bestemming. Na even gerust te hebben, hebben we ons geïnstalleerd aan het zwembad. Een frisse duik, daar hebben we naar uitgekeken! Daarna hebben we om de beurt contact op genomen met het thuisfront en dit heeft ons wel goed gedaan. Ons avondmaal hebben we gegeten bij Katrien, een Belgische vrouw die getrouwd is met een Malinees. We waren redelijk moe en kropen daarom op tijd in ons bedje.

Zondag 26 februari

We hebben lekker ontbijten in de tuin van hotel l'Auberge, hier hebben we overnacht. In de straat voor het hotel staan veel kraampjes met leuke dingetjes (maskers, kettingen, doeken, messen, sleutelhangers, ...). We lieten ons hierdoor snel verleiden. We maakten al snel kennis met de Afrikaanse manier van verkopen. Aan toubabs (blanken) wordt altijd een hogere prijs gevraagd maar we probeerden hier niet te snel aan toe te geven. We moeten nog wennen aan het afdingen van prijzen, maar we vinden dat we het al vrij goed hebben gedaan. We kregen ook enkele tips van de andere studenten die hier al een paar weken verblijven. Aan het mooie zwembad konden we niet weerstaan en hebben nog een laatste frisse duik genomen vooraleer we terugkeren naar Koutienso. Vanaf morgen begint onze 1^ste stageweek en zullen we ook al onze eerste nachten draaien.

Link naar de foto's:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/VertrekNaarKoutienso1eDagInKoutiensoSegouEind1eWeek?authuser=0&feat=directlink

Warme groetjes uit Mali!

Sara, Ruth en Ilse.

Link naar foto's

Hallo allemaal,

We geven hieronder een link waar je rechtstreeks naar de foto's kan kijken!

veel kijkplezier ;o)

Foto's van de voorbereidingen:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/Voorbereidingen?authuser=0&feat=directlink

Foto's van reis, aankomst en dag 1 in Bamako, Mali:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/ReisAankomstDag1Bamako?authuser=0&feat=directlink

Foto's van reis en verblijf Koutienso, weekend Ségou:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/VertrekNaarKoutienso1eDagInKoutiensoSegouEind1eWeek?authuser=0&feat=directlink

Groetjes,

Sara, Ruth & Ilse!

Dag 2 in Bamako

Hallo allemaal,

Vandaag hebben we wat langer uitgeslapen en zijn we bij Amandine gaan ontbijten: lekker croissants, chocoladebroodjes en donuts. Mmmhhh. Om half 11 namen we de taxi om ons busticketje voor morgen te gaan kopen. De bus vertrekt normaal gezien om 6 uur, dit wordt vroeg opstaan. Het zal ongeveer een busrit zijn van 8 uur.

In de plaatselijke supermarkt hebben we een voorraad water en eten voorzien. Geen overbodige luxe. Ook hebben we onszelf getrakteerd op een lekker ijsje.

Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de mooie Niger. Alleen moesten we goed opletten waar we liepen aangezien de Afrikanen de bosjes gebruiken als toilet. Tijdens het nemen van enkele foto's werden we al snel verrast door een naakte man die net klaar was met zich te wassen. Hij bleef rustig zitten en deed alsof we er niet waren. Even laten kwamen er opnieuw Afrikanen langs om zich te wassen en zij begonnen zich spontaan uit te kleden in de hoop dat we weg zouden gaan.

Toen was het tijd om onze rommel op te ruimen. Wat een opgave. We hebben de Afrikaanse leefwijze al helemaal overgenomen en bijgevolg ging het opruimen dus vrij traag. Uiteindelijk is alles goed gekomen en zijn we terug gepakt en gezakt voor de grote reis van morgen.

Vanaf morgen is het echt back to basic en gaat het allemaal echt beginnen. Geen airco meer, geen ventilator, geen internet, niet altijd de mogelijkheid hebben tot elektriciteit en het vrij westerse eten van in Bamako, ... Morgen wordt zeker en vast een dag vol gemengde gevoelens: we maken een sprong in het ongewisse maar kijken er toch heel erg naar uit. Dit is tenslotte alles waar we zolang naar toe gewerkt en uitgekeken hebben.

Aangezien we enkel in het weekend internet hebben, zullen jullie nu wat langer moeten wachten op onze avonturen en foto's.

Link naar de foto's:

https://picasaweb.google.com/116469478580181013615/BamakoDag2?authuser=0&feat=directlink

Lieve en warme groetjes,

Sara, Ilse en Ruth